Code Rood: Meisjeshandel
NCRV
In de documentaire van Jessica Villerius doen twee jonge slachtoffers van mensenhandel hun aangrijpende verhaal. Volgens de minister is het opsporen van mensenhandelaars ‘topprioriteit'.
Jessica sprak onlangs met een van de hoofdpersonen voor haar Podcast Facts&Villerius, deze is hier te beluisteren.
‘Mensonterend en traumatisch’. Dat zegt minister Opstelten van Veiligheid en Justitie naar aanleiding van de onthutsende NCRV-documentaire Code Rood: Meisjeshandel. Het kabinet streeft in de huidige regeringsperiode naar halvering van het aantal criminele organisaties dat zich in ons land bezighoudt met mensenhandel.
Opstelten komt in januari met een wetsontwerp waarin de straffen voor mensenhandel worden verhoogd tot 10-12 jaar. Naast opsporing wordt preventie een belangrijk speerpunt. Een landelijke voorlichtingscampagne toont de methodieken die door loverboys worden toegepast. Slachtoffers van mensenhandel kunnen anoniem aangifte doen.
In Nederland werden er in 2011 jaarlijks ongeveer 1.300 jonge meisjes slachtoffer van mensenhandel. Deze meiden worden vernederd, mishandeld, verkracht en uiteindelijk gedwongen tot prostitutie.
In een anoniem opvanghuis ergens in ons land zitten twintig van deze doodsbange getraumatiseerde meisjes. Ze proberen hier onder begeleiding en bescherming van hun pooier af te komen. Voor de meeste meiden is dit heel moeilijk, omdat ze soms jarenlang zijn onderdrukt door deze criminelen. Ze hebben geen eigenwaarde meer en zijn zwaar gedeformeerd: ze denken dat alles draait om hun lichaam en de diensten die ze daarmee zouden moeten verrichten. De meeste van hen zijn gedwongen tot prostitutie, sommigen van hen zijn minderjarig.
In de aangrijpende documentaire Code Rood: Meisjeshandel doen twee jonge meiden volledig herkenbaar hun schrijnende verhaal. De 19-jarige Monique vertelt hoe ze werd verkracht en vervolgens werd gedwongen om dingen te doen die ze nauwelijks uit durft te spreken.
De 20-jarige Wianda werd door haar pooier van de trap gegooid terwijl ze zwanger was. Haar kindje verloor ze na vijf maanden zwangerschap. Daarna zette hij haar in als escort en sloot hij haar thuis op.
Het thema meisjeshandel is sinds jaar en dag een maatschappelijk taboe: men wil graag geloven dat het zich in Nederland niet afspeelt. Toch zijn er vele netwerken actief. Iedere week worden er gemiddeld 29 meisjes het slachtoffer van een pooier. Anders dan dat men vaak denkt, worden zij niet eerst verleid met cadeautjes, maar worden ze in het bijzijn van hun 'vriendje' verkracht en vernederd, om vervolgens tot prostitutie te worden gedwongen.
De handelswijze van deze vaak jonge pooiers is even simpel als ingenieus: ze weken het meisje los van de familie waardoor ze kwetsbaar wordt. Al gauw is er dan geen weg meer terug.
De politie gaf exclusieve toestemming om een geheel nieuwe training bij de Nationale Recherche te filmen. Henk Werson, teamleider Mensenhandel bij het KLPD: ‘We leren onze rechercheurs hoe ze netwerken moeten oprollen, maar ook hoe ze met slachtoffers moeten omgaan. Praten met een slachtoffer van mensenhandel vereist een heel andere techniek dan praten met een verdachte of een moordenaar. Deze meiden is alles afgenomen, ze zijn gedwongen om iets te doen wat voor elke jonge vrouw een regelrechte nachtmerrie is’.
NB: Er is een afspraak gemaakt met de hoofdpersonen om de documentaire niet op internet aan te bieden. Dat heeft er vooral mee te maken dat het nu weer goed gaat met de meeste jonge vrouwen en de beelden hen herinneren aan de verdrietigste periode in hun leven. Wij hopen op uw begrip.
