Traumabazen - Vergismoord
VIDEOLAND
In de Videoland Original ‘Traumabazen – Vergismoord’ neemt Humberto Tan de groep 8 leerlingen van de Valentijnschool in Rotterdam mee in het verdriet én herstel van Janke Verhagen, die haar man Stefan in 2014 verloor door een zogeheten ‘vergismoord’, gepleegd door de beruchte mocro-maffia.
Op een warme zomeravond in 2014, Nederland speelt die avond in het WK tegen Brazilië, stop Janke’s wereld met draaien. Ze gaat af op sirenes net buiten haar huis, waar ze uiteindelijk de vader van haar zoontje onder een laken ziet liggen. Een ongekend drama waarvan ze ook zelf dacht nooit meer te herstellen, maar het tegendeel is gelukkig waar. “Ik moest wel” vertelt ze. “Want ik had een kindje van vier en die verdient het om gelukkig te zijn”.
Vanuit de gedachte dat kinderen uit groep 8 bijna ongelimiteerd toegang hebben tot nieuws en internet, ontstond het idee bij documentairemaker Jessica Villerius om kinderen oog in oog te laten staan met iemand die dit heeft meegemaakt. Niet alleen als waarschuwing voor geweld, maar ook om te leren hoe je hieruit kunt komen. De speech van Janke kan rekenen op veel waardering en zeer originele vragen -die alleen kinderen kunnen bedenken- maar krijgt ook een onverwachte wending als een klasgenootje het moment aangrijpt om iets over haar eigen familie te vertellen. De jonge kinderen in groep 8 zijn helaas wel wat gewend, zo vertelt adjunct-directeur van de Rotterdamse school Martin Krijgsman: “Helaas hebben ze hier ook al wat schietpartijen in de straat gezien”.
Documentairemaker Jessica Villerius over hoe het idee voor ‘Traumabazen – Vergismoord’ ontstaan is: “In mijn werk spreek ik heel vaak mensen die gruwelijke misdrijven hebben begaan. Al snel had ik door dat ze bijna allemaal één ding gemeen hadden: een chronisch gebrek aan gezonde rolmodellen. Wat ik ook veel te vaak tegenkwam was dat ze als kind opgroeiden in een omgeving waar geweld normaal was of zelfs verheerlijkt werd. Met ‘Traumabazen – Vergismoord’ slaan we een dubbele slag: we laten zien dat georganiseerde misdaad niet iets is waarin je verzeild wil raken maar we tonen ook aan hoe je vanuit een persoonlijk drama weer kunt herstellen. En de kinderen kunnen óns ook iets leren: namelijk hoe veerkrachtig en empathisch ze al op die leeftijd zijn”.
